oath;
swearer;
— առնել՝ լինել, to swear, to affirm or ratify by oath.
Որպէս Երդումն.
Ուխտ եդ, երդմնի արար». յն. երդուաւ. (՟Բ. Մակ. ՟Ժ՟Գ. 23։)
Պահեցին զերդմնիսն. (Մծբ. ՟Ը։)
Բան երդմնոյն, որ պաշտեցաւ ի դաւիթ. (Եփր. եբր.։)
Առ դաւթայ եդաւ կտակն երդմնօք վասն թագաւորութեան. (Եփր. աւետար.։)
Որպէս Երդմնակուռ, ուխտադիր.
Երդմնի եղեւ նոցա». յն. երդուաւ. (՟Ա. Մակ. ՟Է. 15։)
Երդմնի եւ դաշնաւոր ընդ նոսա լինել». յն. երդմունս առնել. (Եւս. քր. ՟Ա։)