cf. Երիթամածեալ.
(ի բառիցս Երէթ, եւ Երիթ. ծ. թ. էրըթըգ, եւ էրիմիզ ). Թուի Նրբացեալ նիհարութեամբ որպէս զերիթ. ծիւրեալ, հալեալ մաշեալ. վտտեալ. եւ Աղտեղեալ. սեւացեալ. αὑχμῶν arescens, squalidus μέλας nigrescens
Տեսանիցէք փոշոտեալ, երիթացեալ զերեսս։ Ետես ծիւրեալ, ծնկեալ, երիթացեալ, ծարաւեալ։ Աղտեղեալ եւ երիթացեալ եւ որ ջլալից։ Յաղբիս անկեալ եմք ... երիթացեալք խառուեալք։ Որպէս բոզքն գունատք եւ երիթացեալք. (Ոսկ. ես.։ Ոսկ. մտթ.։ Ոսկ. փիլիպ.։ Ոսկ. եբր.։)
Դէմք (աղքատաց) դեղնեալ եւ երթացեալ ... ծիւրեալք, ծնեալք, երիթացեալք, պատկերի նմանեալք. (Փարպ.։)
Մարմնոյս իմոյ երիթացելոյ. (Վրք. հց. ՟Ի՟Զ։)
Երիթացեալ եւ բրդգզեալ. (Սարգ. յկ. ՟Դ։)
Երիթացեալս եւ խռուեալս իբրեւ զստուեր շրջէաք. (Լաստ. յիշ.։)
Յակոբոս էր խռուացեալ եւ երիթացեալ գլխով եւ դիմօք. (Տօնակ.։)