Զո՛յգ, այսինքն հաւասարապէս. միօրինակ. նոյնպէս. եւ նման.
Զուգաբար զերկուս ասացեալ մասունսն գումարեալս ի մի վայր իմասցի. (Փիլ. լին.։)
Առ ի զուգաբար բաժանել ընդ ինքն զջրաբաշխութեան ծաւալումն՝ արդարակ հարթութեամբն. (Պիտ.։)
Որ զուգաբար է անկեալ, այլում եւ նա յարուցանողի պատեհագունի կարօտի. (Բրս. յուդիտ.։)
Զուգաբար անմարմնոցն զերկրաւորքս երեւեցուցեր. (Գանձ.։)