assemblage.
συναγωγή congregatio, collectio Համահաւաքումն. ի մի ժողովելն, եւ իլն.
Գտաւ ոմն մի առ ի նոցունց իսկ առաքելոցն սրբոց նուազեալ առ ի թուոյ նոցա ի ժամանակի զուգահաւաքմանն (ի փոխումն կուսին). (Դիոն. թղթ. ՟Ժ՟Ա.)
Բարդողոմէոս ո՛չ գոյր ընդ նոսա ի զուգահաւաքման (վասն փոխման) կուսին. (Խոր. առ սահակ արծր.։)
Ոչ էր ի զուգահաւաքման աշակերտացն. (Տօնակ.։)
Որք զՍաբելի զուգահաւաքմանն ի միասին՝ զդսրովելի ախտն ախտանան. այսինքն խառնակութեան երից անձանց. (Կանոն.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | զուգահաւաքումն | զուգահաւաքմունք |
| accusatif | զուգահաւաքումն | զուգահաւաքմունս |
| génitif | զուգահաւաքման | զուգահաւաքմանց |
| locatif | զուգահաւաքման | զուգահաւաքմունս |
| datif | զուգահաւաքման | զուգահաւաքմանց |
| ablatif | զուգահաւաքմանէ | զուգահաւաքմանց |
| instrumental | զուգահաւաքմամբ | զուգահաւաքմամբք |