receiving, welcoming;
capable, susceptible;
acceptable, agreeable.
δέκτωρ, δέκτριος susceptor Ընդունօղ.
Փրկիչ ընդունակ մեղաւորաց. (Շար.։)
Զի ընդունակ լինիցիմ օտարաց անցաւորաց. (Վրք. հց. ՟Ի՟Ա։)
Ընդունա՛կ լեր աղօթից եւ մաղթանաց մեղուցեալ քոց ծառայիցս. (Գանձ.։)
ԸՆԴՈՒՆԱԿ. δεκτικός ad recipiendum aptus ἁντιλαμβανόμενος capiens, capax μέτοχος particeps Յարմար առ ընդունել. ենթակայ. արժանաւոր. ունակ. ընդունարան. ունօղ յինքեան. հաղորդ.
Մտաց եւ մակացութեան ընդունակ, որպէս մարդ. (Կիւրղ. գանձ.։ Սահմ. ՟Ա։)
Ընդունակ չարչարանաց եւ մահու. (Աթ. ՟Դ։)
Ընդունակ լինել շնորհաց մարգարէութեան։ Ընդունակ առնէ կենդանարար բանին. (Յճխ. ՟Ե։)
Լուսոյ, կամ շնորհաց, կամ բարձրագոյն բարեաց, կամ շնորհաձիր էին եւ հոգւոյ նորա ընդունակ։ Որդւոյն պատրաստեալ զքեզ ընդունակ. (Նար.։)
Լսելիս ընդունակս հնչմանցն. (Դիոն.։)
Ո՛չ է կեանք, այլ կենաց ընդունակ. (Կիւրղ. գանձ.։)
Ներհական խաւարի է լոյս. յայտ է թէ (եւ) ընդունակք լուսոյ իմաստութեան՝ ընդունակաց տգիտութեան խաւարի. (Սարկ. քհ.։)
Ընդունակ եղեւ ամենայն չարութեան. (Բրս. չար.։)
Որք զծիրանին ներկեն, այլովք ոմամբք զընդունակսն պատրաստեն. (Տօնակ.։)
Անտես ինչ տեսակ եւ անկերպարան (նիւթն առաջին՝) ամենայնի ընդունակ (յն. մի բառ πανδεκές ). (Պղատ. տիմ.։)
ԸՆԴՈՒՆԱԿ. δεκτός acceptus, gratus Ընդունելի. հաճոյական. արժանընկալ. արժանընդունակ. եւ Ընկալեալ.
Ի ձեռն սոցա ընդունակ եւ հաճոյական մաղթանաց հայցմա աղօթից. ա՛յլ ձ. ընդունական. (Նար. առաք.։)
Ոչ զայն ցուցանեմք, թէ յականջսն ազդեցաւ ձայնն, այլ՝ թէ կամացն ընդունակ եղեւ. (Խոսր.։)
Ի յայդմանէ զքեզ ի վա՛յր արկ, ի հրեշտակաց լե՛ր ընդունակ. (Յս. որդի.։)