s.

companion, comrade, colleague;
associate, partner;
fellow-member, friar.

adj.

ἐταῖρος socius Կցորդ յընկերութեան. ընկեր.

Ակնարկէին ասէ ընկերակցացն՝ որոց ի միւս նաւն, գալ օգնել նոցա. (Ոսկ. ղկ.։)

Ոմանց յընկերակցաց նախարարացն։ Լուեալ զնամականին ընկերակցացն։ Քան զամենայն ընկերակիցս իւր. (Փարպ.։)

Հրաման առեալ ի սուրբ ընկերակցացն. (Եղիշ. ՟Ե։)

Ընկերակիցք են մերոյ բնութեանս. (Եղիշ. միանձն.։)

Ամենեւին չերդնուլն՝ սուտ չերդնլոյն ո՛չ եթէ ընդդէմ ինչ է, այլ յոյժ ընկերակից. (Եզնիկ.։)

Արասցես զիս ընկերակից անմահիցն. (Զքր. կթ.։)

Ո՛վ ընկերակից սիրելի. (Պղատ. օրին. ՟Ժ։)

Վա՛յ ինձ եղբա՛յր իմ եւ ընկերակից իմ բագոս։ Ե՛կ եւ հանգի՛ր յարքայութիւն ընդ ընկերակցին քում. (Հ=Յ. հոկտ. ՟Է.։)

Գիտես ո՛վ սիրելի եւ ընկերակից իմ (իբր վաճառակից). (Ոսկիփոր.։)