cf. Թագադրութիւն.
ԹԱԳԱԿԱՊՈՒԹԻՒՆ կամ ԹԱԳԿԱՊՈՒԹԻՒՆ. Թագաւորեցուցանելն. եւ Թագաւորելն.
Յուշ նմա արարեալ զերախտիս թագակապութեանն։ Իբր զնա գոլ պատճառք իւրում զրկութեանն, եւ Սմպատայ թագկապութեանն. (Յհ. կթ.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | թագակապութիւն | թագակապութիւնք |
accusatif | թագակապութիւն | թագակապութիւնս |
génitif | թագակապութեան | թագակապութեանց |
locatif | թագակապութեան | թագակապութիւնս |
datif | թագակապութեան | թագակապութեանց |
ablatif | թագակապութենէ | թագակապութեանց |
instrumental | թագակապութեամբ | թագակապութեամբք |