cf. Դիւթութիւն.
ἑπαοιδή, ἑπάσαι incantatio, incantamentum Արուեստ թովելոյ. թովելն. կախարդանք. դիւթութիւն.
Արձակեմ ի ձեզ օձս կոտորիչս, յորս ոչ մտանիցեն թովչութիւնք. (Երեմ. ՟Ը. 17։)
Իբր թովչութեամբ իմն կախարդել սովորեալ են. (Փիլ. լիւս.։)
Զքարբս իգակերպս կալեալ թովչութեամբք. (Եզնիկ.։)
Նմանութեամբ ասի.
Թովչութիւն կնոջն բանդարգել տայր առնել եւ գլխատել (զյհ. մկրտ) վասն զարդարն խօսելոյ. (Սարկ. հանգ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | թովչութիւն | թովչութիւնք |
| accusatif | թովչութիւն | թովչութիւնս |
| génitif | թովչութեան | թովչութեանց |
| locatif | թովչութեան | թովչութիւնս |
| datif | թովչութեան | թովչութեանց |
| ablatif | թովչութենէ | թովչութեանց |
| instrumental | թովչութեամբ | թովչութեամբք |