arriving quickly;
that which hastens;
hurried, hasty, quick, prompt;
— առնել՝ կացուցանել, to cause to arrive, to forestall, to anticipate, cf. Ժամանեցուցանեմ, cf. Հասուցանեմ.
Արմատ ժամանելոյ, որպէս ժամանօղ. եւ Կանխաժաման. փութկոտ. որ կանխէ. προφθάνων prior accedens
Ջերմ եւ ամենայն ուրեք կազմ եւ ժամանս պետրոս մատուցեալ ասէր, մեկնեա՛ մեզ զառակն. (Ոսկ. մ. ՟Բ. 26։)
ԺԱՄԱՆ ԼԻՆԵԼ. cf. ԺԱՄԱՆԵԼ.
Առ ի՞նչ անուանդ կոչումն առանց ժաման լինելոյ գործոց. (Շ. յկ. ՟Լ՟Ա։)
ԺԱՄԱՆ ԱՌՆԵԼ. եւ ԺԱՄԱՆ ԿԱՑՈՒՑԱՆԵԼ. cf. ԺԱՄԱՆԵՑՈՒՑԱՆԵԼ. προφθάνω
Ժաման արարեր զնա յօրհնութիւն քաղցրութեան քո. (Սղ. ՟Ի. 4։)
Է որ պահէ յընչից ստացուածոց, զի ժաման արասցէ զանձն իւր ի վաստակս գործոց նորա. (Մծբ. ՟Գ։)
Ժաման կացուսցես ի հանդիպումն յուսոյն. (Նար. ՟Ձ՟Ե։)