adj.

immoral, wicked, of evil manners, perverse.

adj.

ԺԱՆՏԱԲԱՐՈՅ ԺԱՆՏԱԲԱՐՈՒ. Ժանտ բարոյիւք կամ բարուք. դաժան. խիստ. ժանտ բանրք ունեցօղ, անզգամ.

Զի այնպիսի այր անմիտ եւ ժանտաբարոյ գոյր ի մեջ նոցա. (Սարգ. ՟գ. յհ.։)

Իշխան ոմն լեալ ժանգաբարու։ Աղեքսանդրոս ոմն գռեհիկ եւ ժանտաբարու. (ՃՃ.։)

Կարգէր ի վերայ երկրիս հրամանատարս ապարասան եւ ժանդաբարոյ անաստուածութեամբ, որք զերկիւղ աստուծոյ անգամ եւ ընդ միտս ոչ ածէին. (Ղեւոնդ.։)