cf. Ժլատանամ.
ԺԼԱՏԱՆԱՄ ԺԼԱԻՏՄ. ἁπληστεύομαι insatiabiis et avarus sum Ագահել. անյագ գտանիլ.
Շուայտացաւ ժողովուրդն յաւար անդր. այսինքն, զի ժլատացան եկւ տարան ցխաչինսն եւ զանդեայս, եւ կերան հանդերձ արեամբն։ աւարել քարոզեցին նոցա, եւ ոչ մարտնչել. եւ ժլատել, եւ ոչ պատրաստել։ Այր քան զընկեր իւր ժլատեսցի յաւար անդր ժողովել յապուռ։ Ոչ յաւարել կամ ժլատել ինչ, որպէս եւ դատարկ ձեռքս իմ վկայեն. (Եփր. թագ.։)
Ժլատանալ եւ հանել ինչ մի իշխեսցեն. (Մխ. դտ.։)
Զամենայն ոսկի եւ զնիւթ պատուական ինքեամբ համարի՝ վասն նովաւ մեղանչելոյ մարդկան, նովաւ, յագանել եւ ի ժլատանալ. (Իսիւք.։)
Դադարեա՛յ նախ վասն խրատու (յուտելն), եւ մի՛ ժլատիր. (Սիր. ՟Լ՟Դ. 20։)
Ոմն վասն վաշխից ժլատանայ. (Ոսկ. սղ.։)
Ժլատեալք՝ ի լաց, եւ ոչ ի հաց կոչեն. (Մխ. առակ.։)
Ժլատեալ ի նորա նուէրսն բերեն աչս, եւ այնմ ցանկան. (Բուզ. ՟Դ. 14։)