hy    |   fr

Իմաստարար

adj.

ԻՄԱՍՏԱՐԱՐ որ եւ ԻՄԱՍՏՆԱՐԱՐ. Որ իմաստուն առնէ. իմաստնացուցիչ.

Իմաստութիւն եւ իմաստարար բոլորից. (Գր. հր.։)

Ըստ չափոյ իւրաքանչիւրումզօրութեան բաշխի առ ի յաստուծոյ իմաստարար լուսափայլութիւն. (Մաքս. ի դիոն.։)