Իմաստնանամ, ացայ

չ.

σοφίζομαι, σοφοῦμαι sapiens efficior Իմաստուն լինել. ստանալզիմաստութիւն. խելացի ըլլալ, խելք սորվիլ.

Իմաստնացաւ սողոմոն քան զամենայն մարդիկ. եւ իմաստնացաւ քան զգեթան եւ այլն։ Եւ ընդէ՞ր իմաստնացայ։ Յորս իմաստնացաընդ արեամբ։ Ասացի բա իմաստնացայ. եւ այլն։

Եթէ իմաստնութիւն զինքն գոլ ասէ որդի, զիա՞րդ իմաստնանայր. եւ թէ պատահեաց նմա իմաստնանալն, եղիցի երբէք՝ զի ոչ այսպիսի. (Կիւրղ. գանձ.։)

Ուստի. կարեն իմաստնանալ, որք ոչի դպրոցսցասիրացն դեգերին. (Պիտ.։)

Ի լուր համբաւոյ նորա իմաստնացան տըգետք. (Եղիշ. ՟Է։)

Երանելի առաքեալքն իմաստնացան, եւ իմաստնացուցին զլսողսն այսմ բանի. (Համամ առակ.։)

Կամ φρονέω sapio, sentio εἱδός εἱμι novi. Խելամուտ լինել. ի միտ առնուլ. իմանալ.

Որ ասեն ցկիւրոս իմաստնաջի՛ր, եւ զամենայն կամս իմ արասցես. (Ես. ՟Խ՟Դ. 29։)

հեթանոսք.. որք վասն յարութեան ոչինչ իմանան, գործեն որ ինչ վայել է իմաստնացելոց. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 16։)

Կամ φιλοσοφέω philosophor Իմաստասիրանալ. զգօնանալ. առաքինանալ.

Հանդիսանան պահել զպատուիրանս նորա, եւ իմասնանան ի բարիս. (Յճխ. ՟Ի՟Բ։)

Զո՞ր թողութիւն ունիցիմք մեք, որ յաղագս երկիւղին աստուծոյ ոչ կարեմք իմաստնանալ. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 25։)

Զանմտութիւնս զայս ի բաց ընկեսցուք ի բաց ընկեսցուք, եւ իմաստնասցուք ի բարւոք կեանս մեր։ Զճշմարիտիմաստութիւն իմաստնասցուք ի կեանս մեր։ Որ զերկիւղն աստուծոյ ունի, զշնորհացն աստուծոյ իմաստութիւն իմաստնանայ. (Սարգ.։)