adj.

ԻՄՈՅԱԿԱՆ, ԻՄՈՅԻՆ. cf. ԻՄ, իմոյ.

աստուածն բոլորից իմոյական կերպիւ հրաշագործեաց զփրկութիւն. (Զքր. կթ.։)

Նա ինքն է նիկոդեմոս՝ իմոյին հարազատն. (ՃՃ.։)

Յարեցայց յապաշխարութեան զղջումն հանդերձ իմոյին համազուգիւ. (Պիտ.։)