hy    |   fr

Իննեքին, նեցունց

cf. Իննեքեան.

adj. s.

ԻՆՆԵՔԵԱՆ ԻՆՆԵՔԻՆ. Ինունք՝ միանգամայն եւ ուրոյն ուրոյն. ինն ալ. յն. լտ. ինն.

Պատուիրաց տէր ի ձեռն յեսուայ իննեցունց ցեղիցն. (Յես. ՟Ժ՟Դ. 2։)

Զիննեսին զդասս խորհրդաբար յիշէ. (Մաքս. ի դիոն.։)