crucifixion;
crucifix Cross.
σταυροθῆναι, σταυρώσις crucifixio, crux. Ի խաչ ելանելն քրիստոսի. Խաչիլն. եւ Խաչ. խաչ ելլալը, խաչուիլը.
Եկեղեցի թագաւորեալ յետ նորա խաչելութեանն։ Ո՛չ յետ խաչելութեանն արարաւ տէր եւ օծեալ. (Աթ. ՟Ա։)
Նախ քան զխաչելութիւն իւր զբազումս յափշտակեաց. (Եզնիկ.։ եւս եւ Նար. խչ.։ Շար.։ Ի գիրս խոսր. եւ այլն։)
Զի եթէ չարչարեցիմք ընդ նմա խաչելութեամբ մարմնոց մերոց, ընդ նմին եւ փառաւորիցիմք. (Եփր. հռ.։)
Ապաշխարհութիւն մեղաւորաց՝ խաչելութիւն է նոցա, որ բեւեռէ զանդամս նոցա, զի ցանկութեամբք մի՛ գնասցեն. (Եփր. համաբ.։)
Եթէ ոք զխաչելութիւնն ուրանայ, եւ զչարչարանացսն ամօթ համարի, եղիցի քեզ իբրեւ զհակառակորդն (սատանայ). (Ածազգ. ՟Ժ՟Բ։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | խաչելութիւն | խաչելութիւնք |
| accusatif | խաչելութիւն | խաչելութիւնս |
| génitif | խաչելութեան | խաչելութեանց |
| locatif | խաչելութեան | խաչելութիւնս |
| datif | խաչելութեան | խաչելութեանց |
| ablatif | խաչելութենէ | խաչելութեանց |
| instrumental | խաչելութեամբ | խաչելութեամբք |