hy    |   fr

Ծանրախօսութիւն, ութեան

s.

impediment in speech.

s.

Ծանրախօսն լինել.

Օգնական նրբաձայնութեան եւ ծանրախօսութեան (մովսիսի՝) ահարոն. (Ճ. ՟Ը.։)

Ծանրախօսութիւն նորա եւ կապանք լեզուի նորա ոչ արձակեցան. (Եփր. ել.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif ծանրախօսութիւն ծանրախօսութիւնք
accusatif ծանրախօսութիւն ծանրախօսութիւնս
génitif ծանրախօսութեան ծանրախօսութեանց
locatif ծանրախօսութեան ծանրախօսութիւնս
datif ծանրախօսութեան ծանրախօսութեանց
ablatif ծանրախօսութենէ ծանրախօսութեանց
instrumental ծանրախօսութեամբ ծանրախօսութեամբք