adj.

cf. Կալանաւոր;

s.

turnkey;
lock-smith.

adj. s.

Բառ հոմաձայն ի հյ. որպէս եբր. մասէկկէր. որ անխտիր նշանակէ՝ Կալանաւոր կապեալ եւ փակեալ ի բանտ, կամ Բանտապետ, եւ Արուեստաւոր փականաց, դարբին. վասն որոյ ըստ ՟ա նշ. յն. դնի δεσμώτης . եւ ըստ ՟բ ի լտ. inclusor, որում առաւել ի դէպ գայ եւ մերս թարգմանութիւն։

Զարուեստադէտսն, եւ զկալանաւորակապսն, եւ զմեծամեծսն։ Ազատաց, եւ արուեստագիտաց, եւ կալանաւորակապաց։ Զիշխանսն եւ զկալանաւորակապսն. (Երեմ. ՟Ի՟Դ. 1։ ՟Ի՟Թ. 2։ Բար. ՟Ա. 9։)