Կամարակապ

adj. s.

αἱλάμ, αἱλάμμων, ἑξελισσομένος aelammon, circumvolutus. Կամարօք կապեալ կամարայարկ (սրահ). եբր. էլա, էլամմօն։ (Եզեկ. խ. 22։ ՟Գ. Թագ. ՟Զ. 3։ ՟Է. 8։)

Գեղեցկապաճոյճ մեզ քաւարան կազմեալ՝ եթերանման կատարակապ զարդիւք. (Նար. տաղ եկեղ.։)

Կամարակապ յօրինուածով. (Ճ. ՟Բ.։)

Կամարակապ փողոցք կործանեցան. (Հ. կիլիկ.։)