will, wish.
Կամելն. կամեցողութիւն. կամք.
Ամենահնարին (աստուծոյ), որոյ կամելութեան եւ հրամանի ամենայն դժուարինք եւ անհնարինքն դիւրինք են եւ հնարաւորք. (Փարպ.։)
Այսպէս կամելութեան բանն աստուած կրել զայսորիկ ի մարմինն իւր. (Խոսրովիկ.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | կամելութիւն | կամելութիւնք |
accusatif | կամելութիւն | կամելութիւնս |
génitif | կամելութեան | կամելութեանց |
locatif | կամելութեան | կամելութիւնս |
datif | կամելութեան | կամելութեանց |
ablatif | կամելութենէ | կամելութեանց |
instrumental | կամելութեամբ | կամելութեամբք |