cf. Կայլականամ.
ԿԱՅԼԱԿԱՆԱՄ ԿԱՅԼԱԿԵՄ ԿԱՅԼԱԿՆԱՆԱՄ. σταλάω, καταστάζω stillo, destillo. Բղխել, հոսել իբրեւ զկայլակս. ծորիլ. թորթորիլ. ցայտել. յորդել. վազել՝ ցաթկել արունի, ջրի, եւ այլն.
Աղբերաց արեան եւ ջրոյ կայլակեցեալ. (Միսայէլ խչ.։)
Ի հատանել հերացն՝ շիթս արեան կայլակացեալ հոսի. (Մագ. ՟Ժ՟Ա։)
Աստուածաբան ասէ, ել ջուր ի կողէն քրիստոսի, զի ցուցցէ՝ թէ մեռեալ է. կայլակեաց արիւն, զի ցուցցէ՝ թէ կենդանի է. (Տօնակ.։)
Աղբիւրք որպէս յերակաց ի վեր կայլակեն. (Եպիփ. սղ.։)
Մատռուակեա՛ զարեան քո վտակ՝ անմեղ կայլակեալ. (Լմբ. սղ.։)
Վտակք կրկնակի աղբեր կայլակնացեալ հրաշիւք. (Երզն. մտթ.։)