cf. Կապտութիւն.
ԿԱՊՏՈՒԹԻՒՆ ԿԱՊՏՈՒՄՆ, տման. Կապտելն, իլն.
Անբեղմնաւոր կապտութիւն (իբր մերկութիւն)։ Կապտումն զինուց. (Պիտ.։)
Զարշաւանս ասպատակացն, եւ զկապտումն աժխուժին. (Մագ. ՟Լ՟Բ։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | կապտումն | կապտմունք |
| accusatif | կապտումն | կապտմունս |
| génitif | կապտման | կապտմանց |
| locatif | կապտման | կապտմունս |
| datif | կապտման | կապտմանց |
| ablatif | կապտմանէ | կապտմանց |
| instrumental | կապտմամբ | կապտմամբք |