Հիւսեալն ի կեմոյ. պրտուեղէն. պարիխ. խսիր. հասըր.
Էած զդուռն խղին, եւ այնչափ արտասուօք աղօթեաց, մինչ կեմեղէնն լուացաւ յարտասուացն. տպ. շեմեղէն. (Վրք. հց. ՟Ի՟Զ։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | կեմեղէն | կեմեղէնք |
| accusatif | կեմեղէն | կեմեղէնս |
| génitif | կեմեղինի | կեմեղինաց |
| locatif | կեմեղինի | կեմեղէնս |
| datif | կեմեղինի | կեմեղինաց |
| ablatif | կեմեղինէ | կեմեղինաց |
| instrumental | կեմեղինաւ | կեմեղինաւք |