Կնտութիւն, ութեան

s.

ԿՆՏՈՒԹԻՒՆ կամ ԿՆԴՈՒԹԻՒՆ. φαλάκρωμα calvities. Կունտ կամ կունդ գոլն. ճաղատութիւն. ճեղութիւն. եւ Կեղ գլխոյ՝ որ թափէ զհերս.

ի կնտութեան (կամ ի կնդութեան) նորա կամ ի ճեղութեան։ Մի՛ գերծուցուն զգլուխս իւրեանց ի վերայ մեռելոյ ի կնտութիւն. (Ղեւտ. ՟Ժ՟Գ. 42. 43։ ՟Ի՟Ա. 5։)

Փոխանակ ոսկի զարդու գլխոյն՝ կնդութիւն։ Ամենայն գլուխ ի կնդութիւն. (Եւս. ՟Է. 18։ ՟Իէ. 31։ Ամովս. ՟Ը. 10։)

Ի կնդութեանն սփռել դէպ եղեալ բորոտութիւնն. (Մեկն. ղեւտ.։)

Է ինչ՝ որ ժամանակաւոր, որպէս եւ կնդութիւն, եւ սպի ի վիրէ սեւեռեալ։ Ի կնտութենէ եւ յուշիմութենէ. (Անյաղթ պորփ.։)

Իսկ (Կիւրղ. գանձ.)

Տարտամն մտօք, (եւ) որ զկնութիւնն ունիցի յանձն. է այլաբանութեամբ. որպէս երկչոտութիւն ըստ յն. δειλία.