s.
ռմկ. կոթ, կոթիկ. Յօղուն կամ բունն բուսոց. սափ.
Յառաջ իսկ կոթունն է, եւ ապա ցորեան. եւ յետոյ զկոթունն ի բաց ընտրեմք ի ցորենոյն. եւ թէ չէր կոթունն, եւ ոչ ցորեանն լինէր. (Ոսկ. փիլիպ.։)
Որպէս սեխից եւ նորին նմանեաց ընդկոթունսն առեալ զջուրն. (Վահր. երրդ.։)