adj.

expert at drawing the bow, skilled in arehery;
well-bent (bow).

adj.

Կորովութեամբ ձգօղ զնետ. աջողակ.

Քաջ նախարարն, կորովաձիգ եւ հաստաղեղն։ Զգործ կորովաձիգ արանցն։ Կորովաձիգ աղեղնաւոր. (Խոր. ՟Ա. 8։ Փարպ.։ Արծր. ՟Ա. 12։ Գր. հր.։)

adj. adv.

ԿՈՐՈՎԱՁԻԳ. ա.մ. իբր Կորովութեամբ ձգեալ, կորովագոյն ձգմամբ. կորովակի.

Ի տեսանել զպնդաքարշ (աղեղունս, եւ) զկորովաձիգ զնետ պատրանաց. (Սկեւռ. աղ.։)

adj.

ԿՈՐՈՎԱՁԻԳ. ա. Հեռաձիգ եւ զօրաւոր ըստ տեսութեան. հեռատես. սրատես.

Ով կորովաձիգ հայեցուածոյն։ Առ որ կորովաձիգ իմանալին բբովք ձգեալ՝ տեսանէր. (Լմբ. սղ. եւ Լմբ. էր ընդ եղբ.։)