Կրիտիս

s.

Բառ յն. գռիդի՛ս. κριτής . յորմէ լտ. criticus. այսինքն Դատաւոր. դատիչ. քննիչ. խուզարկու.

Պարտ է մեզ հայել նախ յետոյ ի խուրձ մեր, եւ ոչ լինել կրիտիս այլում. (Վրք. հց. ՟Ժ։)