opponent, adversary, antagonist;
contest, resistance;
combat, conflict.
ἁντίμαχος, ἁντίπαλος adversarius, hostis. Ընդդիմամարտ. հակառակորդ. թշնամի. ոսոխ. ախոյեան.
Մի ոք ի ձէնջ զհակառակամարտիցն զհազարսն կոտորեսցէ. (Պտմ. աղեքս.։)
Տեւել պարտ եւ արժան է առաքինաբար ի հարուածս հակառակամարտացն. (Բրս. գոհ.։)
Ըմբիշ արիաբար ի վայր արկանէ զհակառակամարտն իւր. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 26։)
Հակառակամարտն կործանեսցի։ Ի վայր կործանել զհակառակամարտսն բարեձեւութեան. (Յճխ. ՟Ի՟Գ։)
Ընդդիմակաց լինել հակառակամարտիցն ի պատերազմի։ Աներկիւղս պահին ի հակառակամարտիցն։ Զանգիտեցին ի բազմութենէ հակառակամարտիցն. (Ժմ.։ Յհ. կթ.։ Ճ. ՟Բ.։)
Հակառակամարտ թշնամիք կամ գոռոզք, կամ զէնք. զօրութիւն. (Պիտ.։ Ածաբ.։ Ոսկ.)
Հրեշտակն հակառակամարտ միշտ կռփէ զմիտս. (Լմբ. սղ.։)
Հակառակամարտք լինեալք պատուիրանապահութեամբն առ մահն եւ ապականութիւն. (Յհ. իմ. երեւ.։)
Հակառակամարտ ցանկութեան է կրօնաւորութիւն եւ ատակ ժուժկալութիւն. (Փիլ. քհ.։)
ՀԱԿԱՌԱԿԱՄԱՐՏ. գ. ՀԱԿԱՌԱԿԱՄԱՐՏՈՒԹԻՒՆ Ընդդիմամարտութիւն. հակառակութիւն. կռիւ.
Թողեալ զհակառակամարտն՝ խօսին ի խաղաղութիւն. (Արծր. ՟Գ. 15։)
Ամենայն աղմուկ եւ հակառակամարտութիւն. (Զքր. կթ.։)
Յամենայն սատանայական հակառակամարտութեանց. (Լմբ. սղ.։)