to curse and swear, to blaspheme;
to talk scandal;
to revile, to abuse, to slander, to traduce, to defame, to speak ill of.
(ի ձայնէս Հա՛յ հո՛ւյ, յա՛յ յո՛ւ. պրս. հայահույ, հայահայ. իբր ղավղա. կագ) βλασφημέω blasphemo. իբր կագ) Թշնամանել, անարժան բանիւք անարգել, նախատել զաստուած, կամ զմարդիկ. որ եւ Անիծանել. յիշոցնատու լինել. ասի եւ եբր. ոճով Օրհնել. քֆրել, գէշ բան զուրցել.
Հայհոյեցին զիս։ Զո՞ նախատեցեր եւ հայհոյեցեր։ Հայհոյէին զնա, եւ ասէին. վա՛հ եւ այլն։ Վասն ձեր անուն իմ հանապազ հայհոյի ի մէջ հեթանոսաց. եւ այլն։
ՀԱՅՀՈՅԵԼ δυσφημέω, κακολογέω, λοιδορέω maledico, convitior. Չարախօսել. բամբասել. վատահամբաւել. լուտալ. պարսաւել. ընդ վայր հարկանել. գէշ խօսիլ, ետեւէն խօսիլ, երեսին տալ, մուր տալ, փայ տալ, վար զարնել.
Եկեալ հայհոյէին. ել հրեշտակ քո, եւ եհար զնոսա։ Հայհոյէին զաստուած որդիք նորա։ Որ հայհոյէ զհայր կամ զմայր, շիջցի լոյս նորա։ Նոքա հայհոյէին զնա, եւ ասէին. դո՛ւ լիջիր նորա աշակերտ. եւ այլն։
Ելանես ի վանացս, եւ հայհոյես զմեզ. (Վրք. հց. ՟Ի՟Զ։)
Հարկիս ի բարութենէ, եւ ոչ հայհոյիս։ Ոչ հայհոյիս ի պարգեւաց. (Նար. ՟Ծ՟Ը. ՟Ձ՟Բ։)
Յանդգնին հայհոյել զնա թերահաւատութեամբ, կամ զկարգս սուրբ եկեղեցւոյ. (Լմբ. առակ.։)
Կրին է հայհոյելն զքրիստոս. մին անհաւատութեամբ, եւ միւսն չար գործովք. (Բրսղ. մրկ.։)