interrogative;
magical;
— կէտ, note of interrogation.
ἑρωτηματικός interrogativus. Որ ինչ իցէ նշանակ հարցման. հարցուածոյ պայմանաւ առաջի եդեալ.
Հարցական է, որ հարցանելով կոչի՝ ըստ հարցման ասացեալ. ո՛րգոն, ո՞, ո՞րք. ո՞րքան. (Թր. քեր.։)
Իբր հարցական դնելով զբանն։ Հարցական դնէ զբանս, եւ պատասխանէ այսպէս. (Շ. բարձր.։ Լմբ. առակ. եւ Լմբ. սղ.։)
Խօսի բանիւ նա հարցական. (Յիսուս որդի.։)
Կոչեաց նոյն ժամայն, ո՞ւր ես, հարցական. այսինքն հարցանելով. (Գանձ.։)
ՀԱՐՑԱԿԱՆ. իբր հարցկական. Այն՝ որ հայի ի հարցուկս, եւ ի հմայութիւնս. դիւթութիւն.
Դիւթականք եւ հարցականք ի նմա լինէին. (Ճ. ՟Ա.։)
Դիւթականք ի նմին եւ հարցականք ներգործեալք, եւ այլն. (Նիւս. սքանչ.։)