adj.

old, ancient, antiquated;

cf. Հնագիտակ.

adj.

հին եւ բուն. նախնի վաղեմի. կամ Բանիբուն տեղեակ հնութեանց.

Զայս եւ բազում ինչ իրս դժուարիմաց ըստուգեալ մեր ի վարդապետացն հրէից եւ հնաբուն ժամանակագրաց։ Հարցանէին ընդ աբգար, զի նա ուսեալ եւս էր ի հնաբուն ժամանակագրաց. (Եպիփ. ծն.։)