Հոմանի, նւոյ, նեաց

adj. s.

ἑραστής amasius, amator κοιμώμενος dormiens. Այր տռփեալ առ կին օտար. սեղեխ. վր. տռփիա՛լի. Տե՛ս (Ես. ՟Ծ՟Է. 8։ Երեմ. ՟Դ. 30։ ՟Ի՟Բ. 20. 22։ Եզեկ. ՟Ժ՟Զ. 32։ Ովս. ՟Բ. 13։)

Հոմանեօքն քո տանջեցից զքեզ. (Նչ. եզեկ.։)

Որ հոմանի էր պոռնկին. (Ճ. ՟Ա.։)

Լայնեցի ընդարձակեցի զանկողին կամացս դիւացն հոմանեաց. (Նար. ՟Ձ՟Գ։)

Կամ Գործակից ի չարիս.

Թողու ոստիկան պարսից զմի յիւրոց հոմանեաց. (Արծր. ՟Ե. 4։)

ՀՈՄԱՆԻ Ըստ ՟Բ նշ. իբր Համախոհ.

Սատանայ քաջալերէր մխիթարէր զհոմանիս իւր զդեւս. (Եպիփ. ծն.։)