roman, latin;
greek.
ՀՈՌՈՄ ῤωμαῖος romanus, romaeus. գրի եւ ՀՈՌՈՎՄ. իբր Հռոմ, այսինքն Հռովմայեցի. սեպհական կոչումն լատին ազգի իտալացւոց բնակելոց ի հռովմ քաղաքի եւ ի սահմանս նորա. այլ ի փոխադրիլ կայսրութեան ի բիւզանդիոն՝ յոյնք եւս սկսան ի նոյն անուն կոչիլ.
Գայցեն հոռոմք (կամ հռոմք,) եւ բառնայցեն զազգս մեր եւ զտեղի. (Յհ. ՟Ժ՟Ա. 48։)
Կանգնեցին հոռոմք զդրօշս ի տաճարի անդ։ Տանջեցան ի պաշարման անդ Երուսաղէմի ի ձեռաց հոռոմոց. (Եփր. համաբ.։)
Որ եւ ինքն իսկ յուլիոս եգիտ զլուսնացոյցն հոռովմոց, եւ զբեսեքիստոնն (այն է նահանջ) կարգեաց. (Շիր. քրոն.։)
Հաւատարիմ զօրացն հոռովմոց. (Եղիշ. ՟Դ։)
Եւ իբր Հռովմէական. լատինական.
Զայս ամենայն խօսեցաւ գայիանէ ի բարբառ հոռոմ. (Ագաթ.։)
Գրեաց ի լեզու հոռոմ։ Այս ի լեզուէ անտի հոռոմէ առաւ ի յոյն այսր. (Եւս. պտմ. ՟Ե. 5։ ՟Ը. 17։)
Կամ որպէս Յունական.
Բայց ի հոռոմ գիրս եւս յայտնագոյն զսոյն գտանեմ. (Լմբ. սղ.։)
Մկրտութիւնն հոռոմ լեզուաւ լուսաւորութիւն անուանի. (Լծ. ածաբ.։)
ՀՈՌՈՄ ՁԻՒԹ ՅՈՒՆԱՑ. ՀՈՌՈՄ ՁԻՒԹ. Ազգ ընտիր ձիւթոյ։ (Բժշկարան.։ Վստկ.։)
(Իսկ ձութ. ռմկ. է նաեւ Մազտաքէ։)