pastorate, pastorship;
pastoral care, cure of soils.
(գրի վրիպակաւ եւ Հովութիւն) որ եւ ՀՈՎՈՒԱԿԱՆՈՒԹԻՒՆ. Հովիւ գոլն. գործ եւ պաշտօն հովուի. առաջնորդութիւն.
Գործի հովուութեան (յն. հովուական՝) հովուի տգիտի. (Զաք. ՟Ժ՟Ա. 15։)
Բուն իսկ նախնեաց մերոց հովուութիւնն (յն. հովուելն) հայրենի էր. (Եւս. քր. ՟Ա։)
Զիրս հովուութեան ուսանէին յառաջ. (Մծբ. ՟Ժ։)
Պա՛րտ է կոչել զնա դաւիթ, եւ լնուլ նովաւ հովուութեանն (կամ հովութեանն) դաւթի. (Եփր. աւետար.։)
Զցուպ հովուութեան իւրոյ. (Ճ. ՟Բ.։)
Առանց անցանելոյ ունի զհովուութիւն եւ զքահանայութիւն. (Խոսր.։)
Ձայն բարի հովուութեան նորին ի յողջոյն ինձ կենաց քաղցր լուիցի. (Նար. ՟Ձ՟Բ։)
Ի մարմնական հովուութեան գործոց աստի զհոգեւորն խնդրէ ի նոցանէ զգործ հովուութեան. (Սարգ. ՟ա. պետ. ՟Ժ՟Ա։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | հովուութիւն | հովուութիւնք |
accusatif | հովուութիւն | հովուութիւնս |
génitif | հովուութեան | հովուութեանց |
locatif | հովուութեան | հովուութիւնս |
datif | հովուութեան | հովուութեանց |
ablatif | հովուութենէ | հովուութեանց |
instrumental | հովուութեամբ | հովուութեամբք |