to command, to order, to enjoin, to impose, to prescribe;
to permit, to allow, to authorize;
to establish, to settle, to dispose;
ոչ —, to forbid, to prohibit, to proscribe, to interdict.
κελεύω, προστάττω, συντάττω եւ այլն. jubeo, mando, praecipio եւ այլն. (լծ. պ. ֆէրմուտէն. յն. խրիմադի՛զօ) Հրաման կամ պատուէր տալ. պատուիրել. տիրաբար առաջադրել. պարտս ի վերայ դնել ի կատարել. կարգաւորել. տնտեսել. կարգել. սահմանել. եւ Թոյլ տալ։ (Գրի եւ կարճելով իբր ռմկ. Հրամել )։
Հրամայեա՛ աստուած զօրութեամբ քով։ Գործոցն՝ զոր հրամայաց աստուած առնել։ Որպէս հրամայեաց նմա հրեշտակն, կամ մովսէս, կամ փարաւոն։ Եղեւ զոր հրամայեցերն։ Հրամայեա՛ ինձ գալ առ քեզ ի վերայ ջրոցս։ Հրամայեաց նմա ռոճիկս յիւրոց խորտկացն։ Քահանայքն յերուսաղէմ հրամայեսցեն ի ծախս տեառն։ Հրամայեաց շրթամբք իւրովք։ Աստուած իմ, որ հրամայեցեր զփրկութեանցն յակոբայ։ Որպէս օրէնքն հրամայէին։ Հրամայեցաք, զի եւ այլն։ Լսել զամենայն՝ որ հրամայեալ է քեզ ի տեառնէ.եւ այլն։
Հրամայեա՛ տէր օրհնութեամբ ասել. այսինքն հրամէ՛ օրհնէ. (Մաշտ.։)
Հրամայեցէ՛ք ինձ զիմ տեղին։ Առ ի՞նչ արդեօք հրամայեսցես՝ քան թէ հրամայիցիս. (Եղիշ. ՟Ը. ՟Ա։)
Հանապազ վասն խաղաղութեան հրամայիմք աղօթել. (Խոսր.։)
Մատակարար ես, հրամայեցար կերակրել. (Սարգ. ՟ա. պետր. ՟Զ։)
Զի՞նչ. լո՞ւռ լիցուք ամենեւին. զայս ոչ հրամայիմք (առնել), այլ քննել զգիրս. (Տօնակ.։)
Զոր ինչ հրամայեցարն (յն. հրամայեցաւ քեզ), զայն զմտաւ ածջիր. (Սիր. ՟Գ. 22։)
Աղաչէ միւսանգամ ի բանտ չհրամայել (տանել). (Նախ. երեմ.։)