hy    |   fr

Ճախարակաւոր

adj.

furnished with pulleys;

adj.

cf. Ճախարակագործ.

cf. ՃԱԽԱՐԱԿԱՁԵՒ, ՃԱԽԱՐԱԿԱԳՈՐԾ. որպէս Ունօղ զբան ինչ ճախարակի.

Ճախարակաւոր իմն արուեստաւ արարեալ է երկին. (Փիլ. ել. ՟Բ. 73։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif ճախարակաւոր ճախարակաւորք
accusatif ճախարակաւոր ճախարակաւորս
génitif ճախարակաւորի ճախարակաւորաց
locatif ճախարակաւորի ճախարակաւորս
datif ճախարակաւորի ճախարակաւորաց
ablatif ճախարակաւորէ ճախարակաւորաց
instrumental ճախարակաւորաւ ճախարակաւորաւք