Ճաղատ

adj.

φαλακρός calvus. որ եւ ՃԵՂ. (լծ. կեղ. քէլ. լտ. գա՛լվուս ). Կունդ գլխով. որում պակասին հերք.

Աչեղ, ճաղատ։ Էր գլխով ճաղատ. (ՃՃ.։ Հ=Յ. ապր. ՟Ի՟Զ.։)

Այր մի ճաղատ, միականի. (Վրդն. առակ.։)