hy    |   fr

Ճառագայթաւոր

adj.

cf. Ճառագայթափայլ.

adj.

Ունակ ճառագայթից. լուսափայլ. շողշողուն. բազմանշոյլ. ճաճանչաւոր.

Ունելով յինքեան աստղ ճառագայթաւոր. (Պտմ. աղեքս.։)

Անտառախիտ նիզակօք, ճառագայթաւոր սուսերօք. (Գիւտ թղթ. առ վաչէ։)

Տէգք նիզակի քո ճառագայթաւորք իբրեւ զլարս արծաթոյդ արեգական. (անդ։)

Զարձան (կամ զսիւն) աղօթիցն ճառագայթաւոր գործ. (Եւագր. ՟Ժ։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif ճառագայթաւոր ճառագայթաւորք
accusatif ճառագայթաւոր ճառագայթաւորս
génitif ճառագայթաւորի ճառագայթաւորաց
locatif ճառագայթաւորի ճառագայթաւորս
datif ճառագայթաւորի ճառագայթաւորաց
ablatif ճառագայթաւորէ ճառագայթաւորաց
instrumental ճառագայթաւորաւ ճառագայթաւորաւք