cf. Մալուխ.
ՄԱԼԽ կամ ՄԱԼՈՒԽ. κάμηλος camelus եւ restis, funis crassior, rudens navis. Փոխադրութեամբ տառից լինի խամուլ, խամլ. այն է յայն լեզուս՝ քա՛միլօս, քամէ՛լուս, կամալ, ճամալ. այսինքն Ուղտ։ Եւ յայս միտ իմանան յոլովք զբան տեառն,
Դիւրին է մալխոյ մտանել ընդ ծակ ասղան՝ քան մեծատան յարքայութիւն աստուծոյ մտանել. (Մտթ. ՟Ժ՟Թ. 22։ Մկ. ՟Ժ. 25։ Ղկ. ՟Ժ՟Ը. 25։)
Յոյնն ուղտ ասէ մալխոյն, որ նշանակէ զթիւրս եւ զկորուսեալս՝ վատթար գործովք. (Մեկն. ղկ.։)
Բայց նոյն բառ ի մեզ, եւ գրեթէ յամենայն լեզուս նշանակէ երբեն եւ զՀաստ չուան, որ եւ Կառան, եւ Պարան նաւու. ... ուստի Մենինսքի ի լտ. դնէ անխտիր որպէս ուղտ, եւ պարան նաւու. եւ զանազանէ յարաբացին զբառքս ճէմէլ, ուղտ. եւ ճիւմմէլ. յորմէ եւ իտալ. կօ՛մենա, պարան.
Զուղտն մալուխ կոչէ արաբացին. եւ այլք զնաւատորմիղ (զնաւատոռն) նաւու ասեն մալուխ. (Երզն. մտթ.։)
Զնակնեարն մալխօք իբր ի կղզւոջ կապեալ հանգուցանէին. (Պտմ. աղեքս.։)
Կտրել զմալուխս առագաստին. (Տէր Իսրայէլ. դեկտ. ՟Զ.։)
(Իսկ ռմկ. մալուխ, է սեպ. կամ կարճ փայտ սրեալ եւ մխեալ։)