cf. Մարգճակ.
ՄԱՐԳՃԱԽԻՆ ՄԱՐԳՃԱԿ. Մարգ ճախին կամ ճակ, այսինքն ճախնային. խոնաւուտ եւ ջրարբի վայր մարգագետնոյ.
Մնացին անդէն, եւ այլ զօրն ի մարգճախնին (տպ. ի մարգճախին) առ աղբերն անտառին. (Զենոբ.։)
Խորհեցաւ հանգչել ի մարգճակի պրաստին։ Վիշապն ելանէ եւ շրջի ի մարգճակիդ. (Ճ. ՟Բ.։)
Պատեալ մաքուր կտաւօք՝ թաղեցին ի մարգճակին. (Հ. յուլ. ՟Ի՟Ը.։)