to be attached or affectioned to, to get fond of, to conceive an affection or liking for;
to repose, to cease.
((զկատարեալն եւ զանցեալն ի փոխ առնու ի բայէս Յանկիմ, Յանկուցանիմ, եւ այլն)) - ՅԱՆԳՉԻՄ ՅԱՆԿՉԻՄ. καταπαύομαι, ἑπαναπαύομαι quiesco, requiesco ἑθίζομαι, νομίζω adsuefio. Հանգչիլ. հանդարտել. յարիլ. յենուլ. կապիլ ի սէր. ընդելնուլ.
Ի կալն իւրեանց յանկչէին թեւք իւրեանց. (Եզեկ. ՟Ա. 24։)
Հրեայ անուանեալ ես, եւ յանկուցեալ ես յօրէնսն. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 6։)
Հանապազ առ նմա լինելով նախարարքն՝ յանգչիցին խօսիւք, տուրեւառիւք, խրախճանութեամբ. (Խոր. ՟Գ. 55։)
Սովորութիւն առնուն յանկչել յօրէնս մեր հանապազ խօսիւք ընդ միմեանս. (Փարպ.։)
Ոչ ձմեռն յանկչէր, եւ ոչ նաւն դադարէր։ Զի՞ ոչ յանգչէր ձմեռն. (Փիլ. յովն.։)