Յարմարական

adj.

ἀρμονικός, εὑαρμόνιος, τακτικός, ἁκόλουθος, συνᾴδων aptus, coaptatus, concinnus, congruus, ordinatus, moderatus, consequens, consonans. Յարմար. բարեյարմար. կարգաւոր. դիպող. ձայնակից. համեմատ.

Յարմարական է ասել, կամ տեսանել. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 25. 26։)

Անկարգ եւ արտաքոյ յարմարականին ասացեալ եղեւ։ Յարմարական կանոնաւ զօրէնս ամուսնութեանն փութացան կազմել. (Պիտ.։)

Հանդերձ յարմարական առաքինութեամբք. (Յճխ. ՟Ի։)

Ոչ յարմարական է բարւոյն եւ չարին ի միասին առկայանալ։ Երիվար յարմարական առ ընթացս պատերազմականս. (Արծր. ՟Գ. 6. 12։)

Յարմարականք քեզ։ Յարմարական իմաստնոյն խրատու. (Նար. ՟Ղ՟Գ։ Տօնակ.։)

Յարմարականքն շուրջ յածմունք (լուսաւորաց). (Փիլ. քհ. ՟Ե։)

Ճշգրտիւ դրոշմեցին յարմարական ոճով. (Շիր. զատիկ.։)

Եւ ոչ յայս գայ յարմարական. (Երզն. մտթ.։)

ՅԱՐՄԱՐԱԿԱՆ. իբր Երաժշտական.

Յինքեան ունին զամենայն համեմատութիւնս, զթուական, զերկրաչափական, եւ զյարմարականն եւս. (Փիլ. ստէպ։)

s.

ՅԱՐՄԱՐԱԿԱՆՆ գ. ἀρμονία . cf. ՅԱՐՄԱՐՈՒԹԻՒՆ՝ իբր երաժշտականն.

Յարմարականն բաղազանս ունելով բերմունս՝ այսոցիկ, որ ի մեզ են հոգւոյ շրջագայութիւնք. (Պղատ. տիմ.։)

adv.

ՅԱՐՄԱՐԱԿԱՆ մ. Ի դէպ.

Գեղեցկապէս եւ յարմարական ասացեալ է՛ նոցա ի բազում տեղիս. (Սարգ. ՟ա. յհ. ՟Ա։)