Նետաթափ

ՆԵՏԱԹԱՓ ԼԻՆԵԼ. Թափել զնետս ի վերայ. թափով նետաձիգ լինել.

Նետաթափ ի թշնամիսն լինիցի, եւ կոտորիցէ. (Կիւրղ. դտ.։)

Յորս բազումք իսկ նետաթափ լինին, եւ հարկանել ոչ ոք կարէ. (Պիտառ.։)