cf. Նկատումն.
ՆԿԱՏՈՒԹԻՒՆ ՆԿԱՏՈՒՄՆ. Նկատելն. նկատ. դիտողութիւն. տեսութիւն. հայեցուած աչաց եւ մտաց. դիտաւորութիւն, եւ նպատակ.
Ոչ զմարմնոյ ինչ յօդուածոց յայտ առնէ, այլ զմտաց բանիցն նկատութիւն. (Սեբեր. ՟Է։)
Եթէ ախորժելով եւ նկատմամբ է։ Յաղագս նորա լինել նկատմանն, եւ այլն. (Կիւրղ. գանձ.։)
Կատարեա՛ զնկատումնս իմ, յաջողեա՛ զյօժարութիւնս իմ։ Որ եբաց զաչս իմ ի նկատումն սքանչելեաց իւրոց. (Ճ. ՟Բ. եւ Ճ. ՟Գ.։)
Լուա՞յք զառակս, ծանեա՞յք զնկատումն (զդէմյանդիման տեսութիւն)՜ Ամենեւին լուսաւորութիւն, եւ նկատումն փրկութեան (այսինքն ակնարկութիւն կամ նայեցաք փրկարար). (Նար. ՟Խ. ՟Հ՟Զ։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | նկատութիւն | նկատութիւնք |
| accusatif | նկատութիւն | նկատութիւնս |
| génitif | նկատութեան | նկատութեանց |
| locatif | նկատութեան | նկատութիւնս |
| datif | նկատութեան | նկատութեանց |
| ablatif | նկատութենէ | նկատութեանց |
| instrumental | նկատութեամբ | նկատութեամբք |