s.

seat of Government, capital, metropolis.

adj. s.

ՇԱՀԱՍՏԱՆ կամ ՇԱՀՍՏԱՆ. Քաղաք երեւելի կամ ոստանիկ, թագաւորական. իբր արքայանիստ կամ արքայավայել. ամրոց արքունի. (պ. շահիսթան ). որպէս առ յոյնս աթէնք կոչիւր ἅστυ , եւ թ. ասիթանէ ՝ կոստանդինուպօլիս. եւ լտ. urbs Հռովմ.

Փախստական անկան ի մեծ շահաստան (ի դավրէժ). (Եղիշ. ՟Գ։)

Գանձակ շահաստան։ Շահաստան բռնավիժի (դավրիժու)։ Նիւշապուհ շահաստան։ Դղեակ շահաստանի. (Փարպ.։)

Հասանէին մինչ ի շահաստանն բաղէշ։ Շահաստանն դուին. (Արծր. ՟Բ. 6։ ՟Դ. 4։)

Գնաց ի բահլ շահաստան. (Մամիկ.։)

Գայ ի մեծանիստ եւ ի շահաստան քաղաքս մեր (Անի)։ Կործանումն մելտինոյ շահաստան քաղաքի. (Լաստ. ՟Ժ. ՟Ի՟Ա։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif շահաստան շահաստանք
accusatif շահաստան շահաստանս
génitif շահաստանի շահաստանաց
locatif շահաստանի շահաստանս
datif շահաստանի շահաստանաց
ablatif շահաստանէ շահաստանաց
instrumental շահաստանաւ շահաստանաւք