cf. Շեղջակուտեմ.
cf. ՇԵՂՋԱԿՈՒՏԵԼ. դիզել, ժողվել, շատցընել.
Կասեցին, եւ շեղջեցին (կամ կասեալ կուտեցին). (Ոսկիփոր.։)
Շեղջեցի զչարիս, եւ ձգեցի ընդ իս։ Որ անձամբ անձին շեղջիցէ զցանկութիւն։ Եւ այսուիկ շեղջէ զշեղջս նախանձու. (Սեբեր. ՟Թ։ Ոսկ. յհ. ՟Ա. 17։ Եւագր. ՟Ժ։)
Անցաւորիս փութով զարկածս յոլովաբար շեղջեն յոգիս. (Համամ առակ.։)
Բացաւ գլխով շեղջել օրըստօրէ զհայհոյութեանն չարապէս մթերս. (Սարկ. հանգ.։)
Միաւորութիւնք (էից) ասին, ոչ զի ի միասին ի մի ինչ շեղջեալք, այլ զի աղբիւր եւ սկիզբն է նոցա աստուած. (Մաքս. ի դիոն.։)
Ի շեղջեցելոցն արտասուաց (որպէս զջրշիղջ) դոյզն մի չափեալ. (Նար. կ.։)