cf. Շոճի.
ՇՈՃ մանաւանդ ՇՈՃԻ. πιτή, πίτους abies, pinus. Սոճ. սոճի. ազգ նոճի եւ դիոյ՝ որպէս փստղենիլ ընտանի եւ վայրի. եւ որ ինչ է ի նմին ծառոյ. չամ, չամ աղաճը,
Պարտ եւ արժան էր ողբալ շոճոյն, վասն զի անկաւ մայրն։ Ոչ իսթմիական շոճի, ոչ նեմէական լախուր. (Ածաբ. կարկտ. եւ Ածաբ. կիպր.։)
Ո՛չ սօսի, եւ նոճի ոչ բազում, եւ շոճի. (Պղատ. օրին. ՟Դ։)
Մո՛ւտ ի բուրաստանդ, եւ յարմատոյ շոճի թփոյն առ վարդենեօքդ առցես հոտ. (Պտմ. վր.։ (Թուփ ասի թերեւս մատաղ տունկն շոճւոյ։))
Շոճի ծառ զտեւակութեան ունի զնշանաւ եւ զիմաստասիրութեան, յամարանի եւ ի ձմերայնի միշտ սաղարթացեալ. վասն որոյ եւ զժուժկալսն ի մրցմունսն առ ասպարիսօք՝ շոճի ուտովք պսակէին. (Նոննոս.։)
ՇՈՃՔ. Ըստ Հին բռ. որպէս փաղանուն գնի,
Նուազք, տաղք, գեղապարք, շոճք, նուագարան։