Ոպղիտ

adj. s.

ՈՊՂԻՏ որ եւ ՀԻՊՂՈՆ. Բառ յն. ὀπλίτης, ὄπλον hoplites, armatus, oplon, arma. Սպառազէն. եւ սպառազինութիւն. զինուք կռուօղ կամ կռիւ յողոմպիական ասպարիզի.

Յաւելաւ ոպղիտն. եւ յաղթէր դամարէտոս երէացի։ Ի հիպղոնի, որ է ոսոխ ելանել զինակրին մրցութեան. (Եւս. քր. ՟Ա։)

Ուստի (Հին բռ.)

Դիողոն, եւ ոպղոն, սպանող, կամ ոսոխ լինել զինու մրցութեան»։