Ոսկի, կւոյ, կեայ

s.

χρυσίον, χρυσός aurum. իտ. oro. Շեկ եւ շողշողուն՝ հրափայլ մետաղ, կուռ, խիտ, ծանր, եւ քաջ կռանելի՝ ծաւալական. իբր անապական.

Անդ՝ ուր ոսկին է. եւ ոսկի երկրին այնորիկ ազնիւ։ Մեծատուն անասնով եւ արծաթով եւ ոսկւով։ Պատեսցես զնա ոսկւով սրբով։ Անօթս ոսկւոյ (այսինքն ոսկեղէնս), եւ անօթս արծաթոյ. եւ այլն։

adj.

ՈՍԿԻ. ա. χρυσέος, χρυσοῦς, χρύσειος aureus. Ոսկեղէն. ոսկիէ.

Մանեակ ոսկի։ Գինդս ոսկիս։ Ծնօտս ոսկիս։ Օղամանեակս ոսկիս։ Քրոբէս ոսկիս.եւ այլն։

Ձոյլ ոսկի կամար։ Գրեալ ոսկի գրով։ Ոսկովք պսակօք. (Եղիշ. ՟Է. Փարպ.։ Ագաթ.։)

Լոմայից պղնձեաց, եւ ոսկւոց գահեկանաց. (Սարկ. հանգ.։)

ՈՍԿԻ ԵՂԷԳՆ. λυσιμαχία lysimachia. Անուն խոտոյ. ... (Բժշկարան.։)

ՈՍԿԷ՛՛ Տե՛ս ի վեր անդր զամենայն բարդութիւնս ոսկե՛. զորս գրիչք առ դիւրութեան հնչման ստէպ է տառիւ դրոշմեն։

ՍՈՓԵՐԱԿԱՆ ՈՍԿԻ. Ոսկի երկրին սոփերայ։ (Երզն. քեր.։)

ՈՍԿԻ ՎԱՐԱՒԱՆԴ. cf. ՎԱՐԱՒԱՆԴ