cf. Որկորամոլութիւն.
cf. ՈՐԿՈՐԱՄՈԼՈՒԹԻՒՆ.
Ոչ վասն որկորստութեան։ Որ արածէ զորկորստութիւն, անարգէ զհայր իւր. (՟Գ. Մակ. ՟Զ. 26։ Առակ. ՟Ի՟Ը. 7։)
Յորկորստութենէ մտին մեղք յաշխարհ. (Եղիշ. խաչել.։)
Հոգին սուրբ թշնամանի յանժոյժ որկորստութենէ ... որկորստութեամբ (տպ. (որկորստեամբ). Յճխ. ՟Թ. Եւ եւս Եղիշ. ՟Ը։ Իսիւք.։ Վրք. հց. ՟Ի՟Զ։ Պիտ.։ Յհ. իմ. երեւ. եւ Յհ. իմ. ատ.։ Շ. ընդհանր.։)
Իսկ (Եւագր. ՟Ժ. կամ Նեղոս.)
Մեռաւ յետ որկորստութեանն՝ քաղցրութիւն փափկութեանն կերակրոց». յն. յետ կոկորդի (կամ որկորոյ). φάραγξ guttur.
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | որկորստութիւն | որկորստութիւնք |
| accusatif | որկորստութիւն | որկորստութիւնս |
| génitif | որկորստութեան | որկորստութեանց |
| locatif | որկորստութեան | որկորստութիւնս |
| datif | որկորստութեան | որկորստութեանց |
| ablatif | որկորստութենէ | որկորստութեանց |
| instrumental | որկորստութեամբ | որկորստութեամբք |